Wykład dla studentów i doktorantów Szkoły Głównej Mikołaja Kopernika, w ramach cyklu wykładów specjalnych „SGMK – Uniwersytet Przyszłości”, wygłosił prof. Joachim Frank, laureat Nagrody Nobla, profesor Katedry Nauk Biologicznych, Uniwersytetu Columbia, członek Amerykańskiej Akademii Sztuk i Nauk oraz Narodowej Akademii Nauk USA.
Wykład pod tytułem „Cryo-EM of Biomolecules – Zimne spojrzenie na budulec życia”, dotyczący kriomikroskopii elektronowej, profesor Joachim Frank rozpoczął od przedstawienia celów biologii strukturalnej, przeprowadzając wykładnię przez zdefiniowanie mikroskopii elektronowej, omówienie metod jednocząstkowych i metod przygotowania próbek do mikroskopii krioelektronowej oraz klasyfikacji trójwymiarowej. Profesor Frank przytoczył szczegółowo kilka przykładów zastosowania kamer z bezpośrednią detekcją elektronów, a także przykłady dążenia do obrazowania w rozdzielczości atomowej. Na zakończenie wciągnął uczestników wykładu w dyskusję na temat stosowania jednocząstkowej kriomikroskopii elektronowej w walce m. in. z Covid19.
Po wykładzie odbyła się dyskusja ze studentami Szkoły Doktorskiej Kolegium Nauk Medycznych SGMK oraz studentami pozostałych kierunków SGMK, w tym uczestników studiów MBA.
To już kolejny z cyklu wykładów specjalnych „SGMK – Uniwersytet Przyszłości”, które odbywają się w ramach ogólnouczelnianej współpracy Kolegiów Szkoły Głównej Mikołaja Kopernika. „SGMK – Uniwersytet Przyszłości” to cykl wykładów specjalnych prowadzonych gościnnie przez naukowców i specjalistów z najlepszych ośrodków naukowych świata.
Dotychczas wykłady specjalne dla studentów i doktorantów SGMK poprowadzili m. in. dr Michael L. Brodie (Uniwersytet Harvarda i M.I.T.), prof. John Tasioulas (Uniwersytet Oksfordzki), prof. Mark Coeckelbergh (Uniwersytet Wiedeński), Jonathan Brill (futurolog), dr. Ousmène Jacques Mandeng (ekspert Accenture i Harvard Review), Gerd Leonhard (futurolog, jeden z najlepszych mówców świata), Thomas Frey (futurolog, w rankingu Google najlepszy futurolog na świecie), czy prof. Peter C. Bishop (Uniwersytet w Houston).
Kolejny wykład odbędzie się już w przyszłym tygodniu i poprowadzi go również laureat Nagrody Nobla. O szczegółach poinformujemy wkrótce.
Prof. Joachim Frank – Biografia
Joachim Frank uzyskał stopień licencjata (B.S., „Vordiplom”) w fizyce na Uniwersytecie w Freiburgu, magistra (M.S., „Diplom”) w fizyce na Uniwersytecie w Monachium oraz doktorat (Dr. rer. nat.) na Uniwersytecie Technicznym w Monachium, pisząc pracę doktorską na temat przetwarzania obrazów mikrografów elektronowych cząsteczek biologicznych. Dwuletnie stypendium Harknessa pozwoliło mu na opracowanie oprogramowania i prowadzenie badań w trzech laboratoriach w USA, w tym w Jet Propulsion Laboratory. W 1973 roku dołączył do Laboratorium Cavendish w Cambridge jako lider grupy, gdzie pracował nad częściową koherencją w formowaniu obrazu w mikroskopii elektronowej. W 1975 roku dołączył do Dywizji Laboratoriów i Badań (później przemianowanej na Wadsworth Center) Departamentu Zdrowia Stanu Nowy Jork jako starszy pracownik naukowy, aby kierować grupą zajmującą się przetwarzaniem obrazów związanych z mikroskopem elektronowym o energii 1,2 MV. Tutaj opracował programy komputerowe do tomografii elektronowej oraz nowatorskie podejście w biologii strukturalnej, polegające na pozyskiwaniu informacji strukturalnej z obrazów EM pojedynczych cząsteczek w roztworze, czyli rekonstrukcji pojedynczych cząsteczek. W 1985 roku dołączył także do Katedry Nauk Biomedycznych w nowo założonej School of Public Health of SUNY Albany. W latach 1998–2017 Dr. Frank był pracownikiem naukowym Instytutu Medycyny Howarda Hughesa. W 2008 roku objął obecną pozycję profesora w Departamencie Biochemii i Biofizyki Molekularnej w Katedrze Nauk Biologicznych na Uniwersytecie Columbia. Jest autorem lub współautorem ponad 300 oryginalnych publikacji na temat przetwarzania obrazów, krioelektronowej mikroskopii oraz aspektów strukturalnych syntezy białek. Dr. Frank jest członkiem National Academy of Sciences oraz American Academy of Microbiology. Jest również członkiem American Academy of Arts and Sciences oraz American Association for the Advancement of Science. Nagradzany wielokrotnie za wkład w rozwój kriomikroskopii elektronowej cząsteczek biologicznych oraz badania syntezy białek m. in. medalem „Franklin Medal for Life Science” w 2014 roku. W 2017 roku wspólnie z Richardem Hendersonem i Marinem van Heelem nagrodą Wiley Prize in Biomedical Sciences. W tym samym roku otrzymał Nagrodę Nobla w dziedzinie chemii wraz z Richardem Hendersonem i Jacquesem Dubochetem.
